Op Malta is alsof je in een parallel universum leeft – tijd is hier heel anders, alles gaat ontzettend snel. Je leert mensen binnen een paar weken kennen op een niveau dat normaal een jaar zou duren, de periodes hier zijn heel intens. Er gebeurt zoveel, er zijn allerlei dingen te doen en mensen te ontmoeten, het leven is een feest. En ondertussen moet je jezelf bij kunnen houden. Alle ervaringen helpen je ontzettend met groeien, maar om echt te ontwikkelen moet je ook tijd vinden om te reflecteren op alles wat je doet en wie je bent.
Sinds een paar weken hebben Maarten en ik besloten om ons eigen ding te doen. Het ging heel goed tussen ons, de afstand was geen probleem. We hadden een ontzettend gezonde en fijne relatie samen en zijn daarnaast ook beste vrienden. Maar we zijn samen tot het besluit gekomen dat het tijd voor ons is om alleen te zijn en te kijken wat er verder in de wereld te doen valt. Ikzelf hou ontzettend van verandering. Ik vind vrijwel geen baantje leuk voor langer dan drie maanden, had na 17 jaar Kockengen de drang om naar het buitenland te verhuizen en kan nu al niet meer wachten om over een paar maanden aan de andere kant van de wereld te wonen. Ieder semester heb ik hier andere vrienden omdat iedereen komt en gaat. Verandering is lastig, ook voor mij, maar ik heb het nodig. Ik leer en geniet ervan. En na drieënhalve ontzettend mooie en fijne jaren met iemand waar ik veel van hou heb ik het idee dat ik toe ben aan mezelf. Er is heel veel te doen in de wereld, en het is anders om dat te ontdekken zonder rekening te houden met iemand anders.
We zijn samen naar Rome geweest en hebben er vijf geweldige dagen gehad. We begrijpen elkaar op elk niveau en zijn heel goed uit elkaar gegaan. In het begin voelde het raar, niet kut, maar vreemd. Misschien is dit iets voor de jongere generatie, maar het was als het lege gevoel dat je hebt als je je telefoon niet in je zak hebt zitten. Alsof er iets mist. Maar we hebben er allebei vrede mee en ik wist vanaf het begin dat het goed zou komen.
Ik ben inmiddels weer een paar weken terug in Malta, bij mijn ontzettend fijne vrienden hier. Ik ben omringd met de meest geweldige mensen en ik voel me goed. Sinds ik na deze zomer weer terug op Malta ben straal ik iets uit wat mensen waarderen en teruggeven. Hoe meer blijheid je geeft, hoe meer je terugkrijgt – dat is blijkbaar echt zo. Ik hoor van iedereen dat ze graag bij me in de buurt zijn en dat ik erg outgoing ben. Ik ken mezelf niet per se op die manier, ben volgens mij behoorlijk introvert. En hoewel ik tijd met mezelf nog steeds erg waardeer, ben ik veel meer met vrienden en ik geniet oprecht en intens van het gezelschap van de inspirerende mensen om me heen. Met elk persoon die ik tegen kom ontdek ik iets over mezelf. Elke ervaring die ik heb leert me een les. Het klinkt cliché, maar het is waar. Mijn manier van denken is de laatste tijd ontzettend positief en ik ben erg relaxed over alles, op een goede manier.
De laatste paar weken zijn vrij hectisch geweest, maar ik ben blij met de manier waarop alles verloopt. Ik heb het idee dat ik de situaties waarin ik kom op een goede manier aanpak. Ik ben erachter gekomen dat er in het leven soms dingen gebeuren die je nooit had kunnen voorspellen. En soms is dat klote. Maar de manier waarop je ermee omgaat bepaalt wat je eruit haalt. En tot nu toe zijn de moeilijkste dingen de beste lessen geweest. Uiteindelijk maak je jezelf, niemand en niks kan dat veranderen. En fouten zijn essentieel – het ergste dat kan gebeuren is dat je er wat van leert.
De echte wereld zit in jezelf, in je perspectieven. Om van het leven te genieten moet je eerst kunnen genieten van wie je bent. En ik denk dat als ik dat leer, ik met alles om zal kunnen gaan. Jezelf kennen en vrede hebben met wie je bent in een wereld waar de meest onvoorspelbare dingen gebeuren is iets van onbeschrijfbare waarde. En ik ben pas net onderweg.
Ik zou graag meer schrijven over wat ik hier doe, het is een hoop, maar op het moment ben ik bezig met leven enzo. Ik doe uiteindelijk ook maar wat. Maar ik laat graag weten wat er allemaal gebeurt op dit gekke eiland. Tot dusver deze levensupdate. Tot gauw!
Belle liefje. Nog een keer probeer ik het om hier te reageren op je laatste verhaal. Ik was bezig en ineens was alles weg. Er was een “error” kreeg ik ineens te zien. Waar mijn verhaaltje gebleven is weet ik dus niet, ergens in de lucht onderweg naar Malta misschien. En zoals je al ervaren hebt gaat het hier redelijk georganiseerd maar vlak bij Malta houdt dat op. Dus het zal wel even duren. Maar niet getreurd Ik begin gewoon opnieuw.
Ik schrok toch best wel een beetje toen ik je verhaal las en dat je schreef dat Maarten en jij ieder jullie eigen weg gaan. Een beetje jammer toch wel, jullie hadden het goed met elkaar. Inderdaad is he…